Εκλογές στην ΠΕΓΔΥ (Γεωπόνοι Δημόσιοι Υπάλληλοι): 6 & 20 Απριλίου

Κατερίνα Γιαννούλια

Γεωπόνος στο ΥΠΑΑΤ

Διαλέξαμε να συνεχίσουμε, ως ΑΚΙΓΔΥ-Συσπειρώσεις, πιστεύοντας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε να ενώσουμε τους εργαζόμενους και να επιβάλουμε την ανατροπή των μνημονίων. Μπορούμε να ξαναφέρουμε τον κλάδο μας να εργαστεί με υπερηφάνεια δίπλα στους αγρότες και προασπίζοντας το σύνολο της κοινωνίας που αποτελούν τους καταναλωτές.

Στις 6 Απρι­λί­ου στην πε­ρι­φέ­ρεια και στις 20 στην Αθήνα επα­να­λαμ­βά­νο­νται οι εκλο­γές του πρω­το­βάθ­μιου σω­μα­τεί­ου της ΠΕΓΔΥ (Πα­νελ­λή­νια Ένωση Γε­ω­πό­νων Δη­μο­σί­ων Υπαλ­λή­λων) και εκλέ­γο­νται  αντι­πρό­σω­ποι για το συ­νέ­δριο της ΠΟ­ΓΕ­ΔΥ (Πα­νελ­λή­νια Ομο­σπον­δία Γε­ω­τε­χνι­κών Δη­μο­σί­ων Υπαλ­λή­λων).
Το ΠΑΜΕ ακύ­ρω­σε τις εκλο­γές του Νο­εμ­βρί­ου, κά­νο­ντας έν­στα­ση βα­σι­ζό­με­νη σε νο­μο­τε­χνι­κό κώ­λυ­μα, ενώ η ουσία ήταν ότι δεν ελέγ­χουν οι «τα­ξι­κές δυ­νά­μεις» του το σω­μα­τείο και πι­θα­νά δεν έβγα­ζαν αντι­πρό­σω­πο για το συ­νέ­δριο της ΠΟ­ΓΕ­ΔΥ. Δυ­στυ­χώς η συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία και οι ...
μη­χα­νι­σμοί επε­κτεί­νο­νται και σε χώ­ρους της αρι­στε­ράς. Έτσι, ξα­να­κά­νου­με εκλο­γές σε πα­νελ­λή­νια κλί­μα­κα.
Με το ψη­φο­δέλ­τιο ΑΚΙ­ΓΔΥ-Συ­σπει­ρώ­σεις συ­νε­χί­ζου­με ως η ευ­ρύ­τε­ρη αρι­στε­ρά που πα­ρέ­μει­νε στις δε­σμεύ­σεις και τις αγω­νι­στι­κές διεκ­δι­κή­σεις που είχε πριν την ανά­λη­ψη της κυ­βέρ­νη­σης από τους ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.
Δί­νου­με μια μάχη δια­τή­ρη­σης ενός πρω­το­βάθ­μιου σω­μα­τεί­ου και ανα­συ­γκρό­τη­σής του, χωρίς συ­ντε­χνια­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, ταυ­τό­χρο­να με μια μάχη δια­τή­ρη­σης της αρι­στε­ράς σε συν­δι­κα­λι­στι­κό επί­πε­δο, που ούτε κυ­βερ­νη­τι­κή είναι, ούτε σε­χτα­ρι­στι­κή. Που ενώ­νει τους ερ­γα­ζό­με­νους, χωρίς να  στε­νεύ­ει τα πε­ρι­θώ­ρια αγώ­νων και δρά­σης τους σε αυ­στη­ρά και προ­κα­θο­ρι­σμέ­να πλαί­σια.
Η πα­ρά­τα­ξη που υπήρ­χε, με ιστο­ρία πριν κι από τη δη­μιουρ­γία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, βρέ­θη­κε σε δύ­σκο­λη θέση και εξαι­ρε­τι­κή δυ­στο­κία, επει­δή ορι­σμέ­να μέλη της παλιά και κά­ποια νέα (πρώην ΠΑΣΚΕ) προ­τί­μη­σαν τον κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, όπου η συμ­με­το­χή στο σω­μα­τείο είναι προ­σχη­μα­τι­κή, αφού τα ζη­τή­μα­τα των συ­να­δέλ­φων «λύ­νο­νται» στα υπουρ­γι­κά γρα­φεία και οι συν­δι­κα­λι­στές μπο­ρούν να είναι συγ­χρό­νως και σύμ­βου­λοι στο ΥΠΑΑΤ. Γι αυτό, θε­ώ­ρη­σαν κα­λύ­τε­ρο το δια­χω­ρι­σμό και το «κα­θα­ρό» φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κό κα­τέ­βα­σμα, με μια άλλη πα­ρά­τα­ξη.
Μάλ­λον, η εσω­τε­ρι­κή κα­τά­στα­ση της πα­ρά­τα­ξης το προη­γού­με­νο διά­στη­μα και η επι­μο­νή μας στην αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή και φι­λερ­γα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή, έκανε σαφές ότι δεν ήταν ανε­κτή η ωραιο­ποί­η­ση των «μνη­μο­νί­ων της αρι­στε­ράς» και το σερ­βί­ρι­σμά τους σε ερ­γα­ζό­με­νους αν­θρώ­πους ως… ανα­γκα­στι­κά και κα­λύ­τε­ρα από του Μη­τσο­τά­κη.
Στις προη­γού­με­νες εκλο­γές, που κα­τε­βή­κα­με όλοι μαζί, η δια­κή­ρυ­ξη δεν «επι­τρε­πό­ταν» να ανα­φέ­ρει ποια κυ­βέρ­νη­ση υπέ­γρα­ψε και εφαρ­μό­ζει το 3ο μνη­μό­νιο, ούτε στο με­τα­ξύ «τολ­μή­σα­με» να βγά­λου­με ανα­κοί­νω­ση στή­ρι­ξης του αγώνα των αγρο­τών, οι οποί­οι απο­τε­λούν για το συ­γκε­κρι­μέ­νο ερ­γα­σια­κό χώρο γει­το­νι­κό και με αλ­λη­λε­πί­δρα­ση κοι­νω­νι­κό πεδίο, με κοι­νές διεκ­δι­κή­σεις.
Σε μια απο­λύ­τως κρί­σι­μη στιγ­μή, όπου οι μνη­μο­νια­κές δε­σμεύ­σεις, μιας κυ­βέρ­νη­σης που λε­ρώ­νει το όνομα της αρι­στε­ράς, ξε­περ­νά­νε κάθε επί­θε­ση που μέχρι τώρα έχουν δε­χθεί οι ερ­γα­ζό­με­νοι προς όφε­λος του κε­φα­λαί­ου, οι συν­δι­κα­λι­στές της αρι­στε­ράς οφεί­λουν, ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο και από τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα, να δια­τη­ρή­σουν την αγω­νι­στι­κή ακε­ραιό­τη­τά τους και να επι­μεί­νουν στις συλ­λο­γι­κές αντι­στά­σεις.
Οι εκλο­γές της ΠΕΓΔΥ γί­νο­νται σε μια πε­ρί­ο­δο που τα πάντα αλ­λά­ζουν με δρα­μα­τι­κό τρόπο. Όσα θε­ω­ρού­σα­με σί­γου­ρα όταν προ­σλη­φθή­κα­με στην ερ­γα­σία μας,  μι­σθός, υγεία, εφά­παξ, σύ­ντα­ξη, δεν είναι πια. Τα απα­νω­τά μνη­μό­νια και οι ανα­κε­φα­λαιο­ποι­ή­σεις των τρα­πε­ζι­τών με χρή­μα­τα της κοι­νω­νί­ας, προ­κα­λούν τε­ρά­στια αν­θρω­πι­στι­κή κα­τα­στρο­φή στον τόπο μας και στα ζωές μας.
Εμείς δια­λέ­ξα­με να συ­νε­χί­σου­με, ως ΑΚΙ­ΓΔΥ-Συ­σπει­ρώ­σεις, πι­στεύ­ο­ντας ότι μπο­ρού­με να τα κα­τα­φέ­ρου­με να ενώ­σου­με τους ερ­γα­ζό­με­νους και να επι­βά­λου­με την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων. Μπο­ρού­με να ξα­να­φέ­ρου­με τον κλάδο μας να ερ­γα­στεί με υπε­ρη­φά­νεια δίπλα στους αγρό­τες  και προ­α­σπί­ζο­ντας το σύ­νο­λο της κοι­νω­νί­ας που απο­τε­λούν τους κα­τα­να­λω­τές.
Αυτά θα τα κα­τα­φέ­ρου­με δια­φυ­λάσ­σο­ντας  το χώρο των συν­δι­κά­των, μετά τα τόσα πλήγ­μα­τα από ΠΑΣΟΚ & ΝΔ και τώρα από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, προ­σπα­θώ­ντας να ξα­να­δη­μιουρ­γή­σου­με μια καλή ει­κό­να του συν­δι­κα­λι­στή, που δεν προ­έ­χουν τα προ­σω­πι­κά βο­λέ­μα­τα και οι ατο­μι­κές λύ­σεις μέσω των υπη­ρε­σια­κών συμ­βου­λί­ων, αλλά οι μάχες όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων μαζί, μα­κριά από συ­ντε­χνια­σμούς και δια­χω­ρι­σμούς, με σαφή προ­σα­να­το­λι­σμό στις πραγ­μα­τι­κές τα­ξι­κές συμ­μα­χί­ες και στη δράση συ­σπεί­ρω­σης των δυ­νά­με­ων που ανα­φέ­ρο­νται στη λο­γι­κή της αρι­στε­ράς.

https://rproject.gr